Twee keer per jaar –in voorjaar en herfst– trekken zo'n 500 miljoen trekvogels over Israël. Veel van die vogels blijven een tijdje in de Hula-vallei. Dat levert vogelaars de nodige informatie op, en ook de vogels worden er beter van: ze krijgen er strooivoer om aan te sterken.
De Hula-vallei is gelegen ten noorden van het Meer van Galilea. Israël legde in de jaren vijftig van de vorige eeuw enkele moerassen in de vallei droog vanwege de malaria die daar voorkwam. Wat na de drooglegging overbleef, was een klein meer, dat in 1964 het eerste natuurreservaat van Israël werd. In de jaren negentig van de vorige eeuw liet Israël een gebied ten noorden van het reservaat weer onder water lopen. Het staat nu bekend als het Agmonmeer. Inmiddels werpt het herstel van het natuurgebied zijn vruchten af.
Zo is de Hula-geschilderde kikker terug van weggeweest. De soort leek na de drooglegging voorgoed te zijn verdwenen, maar een paar jaar geleden nam een parkwachter het eerste exemplaar weer waar; inmiddels zijn er dertig exemplaren geteld. De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Heinrich Mendelssohn en Heinz Steinitz in 1943. De soort werd lange tijd tot het geslacht Discoglossus gerekend, maar is in 2013 in het geslacht Latonia ingedeeld. Alle andere soorten uit het geslacht Latonia zijn al 15.000 jaar geleden uitgestorven en zijn bekend uit het Pleistoceen. De Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) heeft de soort overeenkomstig geherclassificeerd als ernstig bedreigd.
De Hula-geschilderde kikker is endemisch in de Hula-vallei.